Astronomia towarzyszy mi od najmłodszych lat, przez pierwsze obserwacje spod domu, pierwszy wyjazd pod ciemne Bieszczadzkie niebo, po pierwsze pokazy prowadzone wśród świetlików w jednym z najdzikszych miejsc w Polsce. Zawsze była ze mną, kształtuje mnie i mój światopogląd, poszerza horyzonty, pomaga zrozumieć otaczający nas świat, a przede wszystkim inspiruje i nadaje cel.

Dzięki niej zawarłem wiele przyjaźni trwających latami, poznałem setki wspaniałych osób, od starych wyjadaczy astrofotografii po głodnych wiedzy turystów, godzin, jakie poświęciłem na dyskusji, słuchaniu i odpowiadaniu o nocnym niebie, raczej nigdy nie zliczę. To właśnie co najbardziej lubię robić, dzielić się tym, czego sam wielokrotnie doświadczyłem, czyli pięknem nocnego nieba, o które tak trudno w nowoczesnym świecie. Okrzyki "Widać pierścienie!", "Ile tu gwiazd....", czy proste "wooow..." zostaną w mojej pamięci chyba już na zawsze, powtarzają się wielokrotnie i rozbudzają na nowo ciekawość świata u osób patrzących przez teleskop w otchłań kosmosu.

Oczywiście nie każdej nocy mogę być pod idealnie ciemnym Bieszczadzkim niebem, dla tego staram dzielić się swoją pasją w mediach społecznościowych, szkołach, kołach naukowych czy na zajęciach w lokalnym obserwatorium. Ta wspaniała pasja popchnęła mnie do zdobywania wiedzy na wszelkiej maści tematy, fotografia, inżyniera lotnicza, mechanika orbitalna, optyka czy energetyka, którą teraz studiuję to tylko kilka z wielu dziedzin, jakie może rozwinąć pasja do nauki.

A wszystko to zawdzięczam jednemu pytaniu. 

Co w nocy świeci na niebie?